بچه ها؛ بازیگران کودکی ما

شیطنت بیش از حد بچه ها؛ مشکل کاملن رایج و مشترک اغلب پدر، مادرها.

خواهر زاده هایم در حال شیطنت و بریز و بپاش بودند و حسابی روی اعصابمان رژه می‌رفتند که با دقیق شدن به رفتارهایشان دیدم :

بازی و رفتارهایشان آشناست!

آنها در واقع در حال نمایش تکه هایی از کودکی خودمان بودند، به اشکال مختلف.

با یادآوری کودکی خود و شیطنتهایی که در آن زمان داشته ایم، عصبانیت و ناراحتیمان از شلوغ کاری های کودکان فرو کش می کند و لبخند و تامل جایش را می گیرد و اصلاح رفتارهای نادرست خودمان و آنها.

از سویی همین دید باعث می‌شود خودمان را جای پدر و مادرمان بگذاریم و بیشتر درکشان کرده، کمتر قضاوتشان کرده، سعی کنیم خودمان الگوی بهتری برای کودکانمان در آینده باشم.

به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط

2 پاسخ

  1. امان از این فراموشی پدر مادرها فکر میکنند همیشه بزرگ بودند و کودکی خودشون رو فراموش می کنند. بدتر از اون خاله ها و عمه ها که اصلا یادشون نمیاد کودکی هم داشتند یا نه و هی به بچه ها ایراد میگیرن

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *