این روزها از توی نوشته‌هایم بوی دندان‌پزشکی می‌آید.

در مطلب دیروز اشاره کوتاهی به مراجعه دندانی خود داشتم و طول و تفسیری که به یک نتیجه انجامید.

…

در حالی که کمپرس سرد روی دندانم گذاشته بودم تا دردش تسکین شود، حواسم متوجه پیرزن و پیرمردی بود که با تعجب به بیماران نگاه می‌کردند و مترصد آنکه کمی سر منشی خلوت شود و پیشش بروند.

پیر زن عکس دندان‌ها را از توی کیسه نایلون انباشته از جواب آزمایش و عکس بیرون کشید و با قدمهای خسته و آهسته به طرف خانم منشی که با سرعت در حال دادن دستورالعمل مراقبت‌های بعد از عمل ایمپلنت به دختر جوانی بود، رفت.

پشت سرش همسر پیرش هم به آهستگی خود را رساند و در کنارش ایستاد.

منشی نگاهی به عکس انداخت و گفت: چون تمام فکتان است یک جلسه می‌آیید تمام دندانهای فک بالا کشیده و ایمپلنت کاشته می‌شود و در جلسه بعدی هم فک پایین و هزینه هر کدام از فکها می‌شود 130 میلیون تومان.
پیرمرد پرسید : هر فک؟

منشی گفت بله و اضافه کرد که این هزینه فقط ایمپلنت است تازه همین مقدار هم برای روکش باید بپردازید.

پیر زدن و پیرمرد بی حرکت چشم به دهان منشی دوخته بودند.

انگار پا در دنیای جدیدی گذاشته بودند که درکش نمی‌کردند.

با یک حساب سرانگشتی کل هزینه دو فک ایمپلنت و روکش می‌شد: 560 میلیون تومن یعنی نیم میلیارد و 60 میلیون تومان.

پیرزن و پیر مرد با وجود تمام شدن حرف منشی همچنان نگاهش می‌کردند.

منشی آنقدر سرش شلوغ بود که بعد از توضیحات منتظر واکنششان نشد، شاید هم به نظرش با آن مبالغ نجومی که گفت عقل از سر هر شنونده‌ای می‌پرید و این همه بهت طبیعی بود.

با صدای کم جانی تشکر کردند و به راه افتادند.

…

پیرمرد کنار آسانسور:
می رویم با خیال راحت! یک جفت دندان مصنوعی می گیریم تازه بیمه هم کمک هزینه برایش می‌دهد.

پیرزن بی هیچ حرفی با بُغ نگاهش کرد.

پیرمرد برای اینکه بخنداندش گفت:
فقط باید حواسمان باشد اشتباهی دندان آن یکی را در دهانمان نگذاریم.

با این حرف پیرزن خندید.

پیرمرد هم با دلی پر آه به خنده زنش خندید اما توی ذهنش علامت سوال غم انگیزی بود:

این همه سال بیمه پرداخته بود تا زمان پیری پا روی پا بیندازد و راحت خرج کند، اما چرا نمی‌توانست؟

…

به راستی آیا قوانین به درستی اجرا می‌شوند؟

مثلن ماده 96 سازمان تامین اجتماعی:
سازمان مکلف است میزان کلیه مستمریهای بازنشستگی، ازکارافتادگی کلی و مجموع مستمری بازماندگان را در فواصل زمانی که حداکثر از سالی یک بار کمتر نباشد با توجه به افزایش هزینه زندگی با تصویب هیأت وزیران به همان نسبت افزایش دهد.

چرا این ماده قانونی اجرا نمی شود؟؟؟

نکته جالب توجه امروز 23 فروردین روز دندانپزشکی هم بود.