داستانی پر التفات نامش را التفات گذاشتند، نامی نامانوس

زشتِ‌زیبا آنچه می‌دیدی؛عنقِ مرده‌نگاهِ کریه‌منظر بود و آنچه می‌شد

هر راست نشاید گفت! یادش داده بودند که همیشه،