گاه باید بی حوصله شد

تنبل بود

حس هیچ کاری را نداشت

چه کسی می گوید که همیشه باید موتور تلاشمان با آخرین سرعت بچرخد

و برق امید چشمانمان، دنیا را روشن کند؟

چرا باید از مرور برنامه محقق شده مان بال بال بزنیم؟

گاه باید قیافه مان دقیقن شبیه ناله باشد

مجسمه مسلم ناامیدی، تنبلی و بی حوصلگی

بالاخره آدمیم دیگر

صد تا فکر و خیال می آید سراغمان

گاه احساسات دل گیری در رگهایمان دلمه بسته و برای اینکه راه جریان زندگی به قلبمان باز شود نیاز به شوک، حال خوب و گذر زمان داریم.

کابوس دیشب انقدر برایمان زنده می نماید که گویی بیداری توهمی خواب آلود است و کابوس بیداری بی وهم.

افکار مالیخولییایی میآید سراغمان

زار و بی حال از پنجره به بیرون نگاهی می اندازیم، پیرمردی کنار خیابان با زنبیلی در دست ، پایش به سنگی  گیر میکند و نقش زمین می شود،  بعد از چند دقیقه دو سه نفر میاییند و زیر بغل پیرمرد را گرفته و بلندش میکنند، مرد سلانه سلانه و با پایی که کمی آنرا میکشد از صحنه دیدمان خارج میشود.

پوزخندی میزنیم و می گوییم چه زندگی نفرت انگیزی.

خودمان را میگذاریم جای پیرمرد و امید به زندگیمان به سرعت روی درجه صفر تثبیت میشود.

با آن حال داغان، اعضای خانواده و نزدیکانمان را هم زیر رگبار  قیافه نچسب و حرفهای نیشدارمان قرار میدهیم  و از رهگذار تحول ناخوش احوال امروزمان آنها را هم بی نصیب نمی گذاریم.

حتمن و طبیعتن همه ما  چنین روزهایی در کارنامه زندگی چندین ساله خود داشته ایم و البته باید هم داشته باشیم، نمیشود که همیشه گل و بلبل از توی زندگیمان پیدا باشد.

اصلن میدانید موضوع این است که بعضی وقتها دلمان میخواهد خودمان ناز خودمان را بکشیم.

قربان صدقه خود مبارکمان برویم.

بزنیم روی شانه  خودمان و بگوییم هی حواسم هست که چقدر داری تلاش میکنی.

میبینم که چه تغییرات خوبی در خودت ایجاد کرده ای ها

اینکه چیزی نمی گویم  دلیل نمی شود که نمی فهمم چقدر هر روز در حال پیشرفت و بهتر شدنی.

امروز اگر حوصله نداری، ناامیدی، عیب ندارد فدای سرت

اصلن امروز را میگذاریم روز ناله

دلت هر کاری میخواهد بکن

تو که ربات نیستی

…

گاهی جسمن و گاه  روحن باید بهم بریزیم تا دوباره خود را سرویس کنیم.

بازبینی کنیم.

ببینیم باز کجا جای کار داریم.

این به هم ریختگی باید باشد که خودمان و دیگران بدانیم که انسانیم و نقصهایی داریم و همیشه قرار نیست حالمان خوب باشد و تابلوی بی نقصی مقابل دیدگان دیگران باشیم.

روز ناله مان را پاس بداریم و حواسمان بیشتر به خودمان باشد.