نمایشنامه کوراوغلی

اولین کار مشترک نمایشنامه‌ای من و صبا مددی

آشنایی من و صبا شبیه یک داستان تخیلی هندی است.

در یک روز کاملن معمولی خیلی اتفاقی یکی از پست‌هایش را دیدم و علاقمند شدم.

از اینکه با سن کمش این همه خوب در مورد مسائل تأمل می‌کرد، از اینکه در یادداشت‌هایش با قدر شناسی از نقش عالی مادر فرهیخته اش یاد می‌کرد، از قلم روان و گیرایش خوشم آمد.

پیام دادم و او هم پیام داد و بعد پیام پشت سر هم و چشمانمان پر از قلب و ستاره شد.

انگار بدون آشنایی قبلی، مدتها بود که هم را می‌شناختیم.

مثل دوقلوهای هندی که در ۹۹ درصد فیلم‌هایشان بعد از سال‌ها به هم می‌رسند.

جای یک آهنگ هندی زیبا اینجا خالی است.

صبا را دختری صادق، مهربان، اهل تفکر، خوش‌ذوق و البته خوش‌قلم یافتم.

صبا آنقدر حواس جمع است که حتی تعداد زنگ‌هایی که می‌خورد و جوابش را می‌دادم را هم یادش مانده.

او آنقدر دقیق و با جزئیات، داستان آشناییمان و حرفهایی که زده‌ایم را مو به مو روایت می‌کند که آدم سر انگشت تحیر که هیچ دست تحیر به دندان میگزد.

صبا از رویاهایش گفت، از آرزوهایش برای نوشتن داستان برای کودکان، برای ساختن پادکست از داستان‌هایش و مثل همیشه با آن تحسین و تعریفهای جذاب از صدایم، آنقدر هندوانه زیر بغلم کرد که بعد از تمام شدن حرفهایمان دیگر از در اتاقم رد نمی‌شدم بروم پذیرایی.

از اُپرای کوراوغلی که دیده بود و سر شوق آمده بود گفت، گفت که یکی از آرزوهایش این است که این اُپرا را به دو زبان ترکی و فارسی اجرا کند. پرسید:

زهرا هستی برای انجام این کار؟

و من با تحکم گفتم: بله.

و به این ترتیب ساخت نمایشنامه کوراوغلو کلید خورد و در اینستاگرام من و صبا منتشر شد.

کاری که مورد استقبال دوستان زیادی واقع شد و باعث خوشحالی بیش از پیش ما شد.

هیچ وقت وجد و شوق جانانه صبا را بعد از آماده شدن اولین قسمت فراموش نمی‌کنم.

این هم قسمت اول آن

.

سایر قسمتها را می‌توانید اینجا ببینید و بشنوید.