در روزهای آخر سال هستیم.

روزهایی که برای آمدن بهار هیجان زده‌ایم.

هر ساله بهار تکرار می‌شود، اما تکرارش هیچگاه باعث دلزدگی نیست!
درست مثل تابستان، پاییز و زمستان.

تکرار متناوب، حس خوشایندی ایجاد می‌کند؛

مثل ورق زدن آلبوم عکس و دیدن تصاویر تکراری اما پر خاطره‌ سالهای قبل.

یا خواندن دوباره کتاب خوب و تاثیرگذار.

و یا دیدن دوستی بعد از مدتی.

در اواخر سال تب و تاب انجام کارهای جدید در سال نو به اوج می‌رسد، کلی هدف و آرزو لیست می کنیم و با ذوق و شوقی کودکانه منتظر سال نو می‌مانیم تا شروعی طوفانی داشته باشیم، اما انتظار برای شروع سال و اقدام در جهت آرزوها، همان داستان رند کردن ساعت و از شنبه و اول ماه شروع می‌کنم است؛ داستان تلخ و تکراری اهمال کاری!

تجربه ثابت کرده که هر زمان مابین تصمیم و اقدام وقفه‌ای افتاده، در پی آن توقفهای بزرگی بوده  که گاه حتی به متوقف شدن کامل ایده هم منجر شده است.

فردا دیر است؛ امروز و این لحظه بهترین زمان برای ساختن یک شروع و برداشتن قدمی است.

توصیه‌های توسعه فردی گرایانه‌ی آخر سالی:

۱. مروری بر اهدافی که در سال گذشته داشتیم، برای بستن پرونده امور معوقه و جایگزین کردن تعهدی جدید و البته قابل انجام (یادتان می‌آید چقدر برای این اهداف هیجان زده بودیم!)

۲. لیست کردن تمام موفقیت‌ و ناکامی ‌های ریز و درشتی که داشته‌ایم و بررسی علل آن موفقیت و ناکامی‌ها.

۳. برگزیدن کلمه سال ۱۴۰۱ براساس تقویت نقاط ضعف و همراستا با اهدافمان و در عین حال انگیزشی.

۴. به استقبال سال نو رفتن با چالشی جدید؛ یعنی در همین روزهای آخر سال شروعش کنیم، قبل از سال نو (یک رودست عالی بر اهمال کاری )

۵. نوشتن ۱۰ فرمان برای سال جدید، با توجه به اهداف و رفع علل ضعف و ناکامی‌ها.

۶. نوشتن اهداف سال آینده