در شرایط سخت:

وقتی کَکَت نگزید

اخمهایت در هم نرفت و چینها بر پیشانی نینداختی

اُف و آه و ناله‌ات فضا را غمبار نکرد

با تلاشی تحسین برانگیز، حس خوب ته‌نشین شده‌ای را از دل ذهن و قلبت بیرون کشیدی

وقتی جوانه لبخند بر لب کاشتی

اینجاست که شرایط سخت نگاهی به قد و قواره‌اش می‌اندازد و می‌بیند در حد و اندازه‌های این غول قویِ لبخند به لب نیست و خیلی آرام و نامحسوس قافیه را می‌بازد و با غزل خداحافظی صحنه را ترک می‌کند.

و تو می‌گویی:
آن‌قدرها هم که فکر می‌کردم شرایط سخت و بغرنج نبود هاااااا.

۱۱ شهریور هزار و چهارصد و دو
✍️ نی‌نوا