یک شعر .. یک تامل

قسمت اول

گل شبدر چه کم از لاله قرمز دارد؟

چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید

واژه ها را باید شست

واژه باید خود باد، واژه باید خود باران باشد

چترها را باید بست

زیر باران باید رفت

فکر را، خاطره را، زیر باران باید برد

…

این شعر برایم الهام بخش یادداشت امروز بود.

شعر زیبای سهراب سپهری که با چیدمانی بی تکلف از چند کلمه ساده ، دری به سوی دنیای ژرفی از معانی است.

همه چیز این دنیا قابل توجه است و نباید از آن سرسری گذشت.

قیاس گل شبدر و لاله قرمز بسیار نکته سنجانه است.

گل شبدر همه جا فراوان و در دسترس است اما گل لاله نه، ولی این فزونی نباید عامل بی توجهی باشد، درست مثل این همه نعمت خدا که بی تفاوت از  کنارشان میگذریم.

همین نفس کشیدن که هر لحظه رایگان و به وفور از آن بهره مندیم و هیچ توجهی به آن نداریم قابل مقایسه با یک صندوقچه پر از الماس نیست.( البته قیاسی شاید ناشیانه بود، اما فحوای مطلب این است که همه چیز در این دنیا درخور توجه است و نباید سرسری  از آن گذشت)

چشمها را باید شست، جور دیگر باید دید:

این یعنی خلاقیت

دید تازه

تفکر جدید

دریافت جدید

عبور از دیوار قضاوت

واژه ها را باید شست

این جمله خود به مثابه یک انقلاب معنایی است.

گاه کلماتمان ملبس به تظاهر است، این مصداق همان قطار کردن کلمات تحسین و تشویقی است که برای یک اثر بی ارزش صرف میکنیم و کلمه را از اعتبار حقیقی و عریانی معنا تهی میکنیم.

درک این نکته که کلمات باید حقیقت خود را بر دوش کشند، نکته بسیار مهمی است و شاعر فهیم و زیبا اندیش قصد دارد این نکته را عیان کند که واژه ها باید وامدار حقیقت باشند نه ریا،اغراق و قضاوتی نادرست.

مفهوم چتر در این شعر بسیار قابل تامل است ، قالبهای فکری نادرست و محدود ما همچون چتری مانع دریافت درونی  ما از زیبایی و حقیقت است و برای کشف حقیقت باید این موانع را درنوردید .

باید یک نظاره گر بی قضاوت بود، باید زیر باران حقیقت و زیبایی بود.

این چند خط شعر زیبا میتواند الگوی بسیار خوبی برای من و تویی که دغدغه توسعه فردی داریم باشد. من و توی محتوا گر که دوست داریم محتوایی شایسته و ارزنده به مخاطب و البته به خودمان ارائه کنیم.

اینکه از هر موضوع حتی به ظاهر ساده میتوان مفهومی ناب و سره دریافت و آنرا به رشته تحریر و نشر در آورد.

در زمینه توسعه فردی، داشتن دید خلاقانه و نقادانه از عوامل قرار داشتن در مسیر رشد فردی است که این شعر بسیار زیبا اشاره نغزی به آن دارد.

چه زیبا که با گذشت سالها هنوز اشعار و جملاتی چنین استادانه، گنجینه ای از مفاهیم را در لفافه ادبی خود حفظ کرده و همچنان برای مخاطب امروزی چراغ راهی است که مسیر تاملات و احساساتش را روشن میکند و گامهایش را در راه تعالی استوارتر میسازد.