از تربیت خردمندانه خود بارها  و بارها با آب و تاب برای مادران فامیل گفته بود.

روزی اختر خانم عروس خاله نه گذاشت و نه برداشت گفت: زیبا خانم شما  که این همه  تو بوق و کرنا کردین که  تو تربیت بچه هاتون موفق عمل کردین.خب خیلی هم خوب اما چطوری؟

ابروهایش را بالا داد و کمی سرش را به سمت چپ بلند کرد و با تفاخر گفت : خب من کتابهای روان شناسی و تربیت کودک زیادی خوندم و خیلی ببخشیدا مثل خیلی از شماها ناآگاهانه و بی حساب کتاب و فرتی صاحب بچه نشدم. من اول مطالعه کردم و بعد با دید باز بچه به دنیا آوردم.

این حرفش گارد زنان دیگر فامیل را برانگیخت.

زری خانم گفت: وا زیبا جون، شما که انقدر از ادب و کمالات حرف میزنید توی جمعی که خیلیا از شما بزرگترن اینطور حرف زدن اصلن درست نیستا.

در حالیکه همچنان ژست حق به جانبش را حفظ کرده بود گفت: حرف حق تلخه زری خانم، اما خب حقیقته.

دختر خاله محبوبه که زن با درایتی بود گفت: زیبا جون من مطمئنم که تو زن فرهیخته ای هستی، اما یه ایرادی که داری اینه که خیلی خودتو دست بالا می گیری.

پریروز سهراب پسرت وقتی با علی ما بازی میکرد، توپشو برداشته قایم کرده، هر چقدر علی گفته توپمو بده نداده، میدونی در عوض چی گفته؟

زیبا با نگاهی آمیخته به تکبر گفت: نه چی گفته؟

محبوبه گفت: گفته مادرم میگه همیشه باید حقتو از دیگران بگیری. این توپم حق منه، چون من دوسش دارم.

مامانم گفته: هر چی رو که دوست دارین باید بدست بیاریش، چون اون حق شماست.

زیبا که صورتش گلگون شده بود و باد غرورش همه خالی، گفت: حتمن شوخی کرده.

محبوبه گفت: نه زیباجان میتونی بری از سهراب خودت بپرسی . شما دیگه خیلی خودتو قبول داری و این از یه آدم خردمند بعیده.

این حرفتو قبول دارم که آدم باید قبل بچه دار شدن به وظایفش آشنا باشه و در این زمینه ها مطالعه کنه، اما همه چیزم توی کتابا نیومده، چون آدما موجودات پیچیده ای هستن و کم کم با مواجهه با کودکه که میبینی چطوری باید رفتار کنی.

همین سهراب شما از حرفاتون بد برداشت کرده دیگه مگه نه.

زیبا چیزی نگفت و با شرمساری سرش را پایین انداخت.

از آن روز به بعد بود که دیگر کسی تعریفهای پر طمطراق او درباره تربیت فرزندانش را نشنید.

( زمان طبخ این داستانک 1 پومودورو 🙂 )