اینها لحظه‌هایی هستند که تصویر نقطه به نقطه گذشته‌مان را درست می‌کنند.
بقیه چیزها همگی صرفن برای پر کردن جاهای خالیند.
لحظاتی مانند اولین حضور اجتماعی سر کلاسِ درس در کودکی؛
لحظه‌ای که زندگیمان با آن دو نیم شد، روزهای قبل و بعد مدرسه.
لحظاتی مانند فارغ‌التحصیل شدن که از زندگی مستمر تحصیلی و بودن در کلاس و آموختن در چهارچوب جدا شدیم.
لحظاتی که با کوله‌بار اندوخته‌ی سالها دانش و تجربه، راهی اجتماع بزرگ و وسیع‌تر جامعه شدیم؛ فضایی برای نمایش توانمندی و دریافت پاداش.
بعد از تجربه کسب و کار، احساس تنهایی یا کسب لذت و آرامشِ بیشتر از زندگی ما را به سوی یافتن عشق و تجربه‌ی شراکت زندگی و پذیرش تعهد و تجربه‌ی نو رهنمون شد.
بعد از نقطه عطف زندگی مشترک و نقش همسری، اغلب نوبت به نقش والد بودن می‌رسد، پذیرفتن تعهدی دیگر، نقشی برای نمایش عشق به پاره‌ای از خود و ادامه دادن وجود خود در زمین با حضور فرزند.
و …
اینها عمومن نقاط اصلی زندگی اکثر ما آدمهای معمولیست که نقاط آخر می‌تواند پس و پیش شود یا حتی اتفاق نیفتد.
اما هستند نقاط دیگری که به واسطه شرایط رقم می‌خورند و ما را در مسیر جدیدی از رشد قرار می‌دهند.
نقاطی چون:
از دست دادن یک عزیز
آسیب بدنی جدی و ناتوانی
درگیری با یک بیماری صعب‌العلاج
شکست عاطفی
شکست مالی
پیروزی بزرگ
شکل‌گیری باوری جدید
و حوادث غیر مترقبه‌ی دیگر
و این نقاط مسیر رشد یا تنزلِ سمت و سوی زندگی ما را می‌سازند.
میانه‌ی راه و حد فاصل نقطه اصلی زندگی تا نقطه‌ی دیگر را لحظاتی از زندگی روزمره، افت و خیز‌های شکست و موفقیت و شادی و غمهای درونی و بیرونی کوچک پر می‌کنند.
لحظاتی که مسیر زندگی را تغییر نداده‌اند اما ما را برای رسیدن به نقطه‌ی تعالی بعدی آماده‌تر کرده‌اند.
ولی می‌شود از دل همین لحظاتِ به ظاهر تکراریِ کم‌اثر اما لازم هم، مسیر جدیدی از شکوفایی و تجربه ساخت.
چه بسیار افرادی که روزی از روزها از میان همه‌ی روزمرگیهایشان به تفکری نو دست یافتند و مسیر پیش‌‌فرض ترسیم شده‌ی زندگی را برای همیشه تغییر دادند.
می‌توان در دل روزهای معمولی هم نقاط اصلی جدیدی روی نمودار زندگی حک کرد.
نقاطی که می‌توانند سطح زندگی، تفکر و هویتمان را ارتقا دهند.
۲۱ اسفند ۱۴۰۲
✍️ نی‌نوا
ادامه_نویسی
@neynava_nevesht
آخرین دیدگاه‌ها