دنیای زیبای آرزوها
روی یک کاغذ امیدها و آرزوهایم را نوشتم.
اولش فکر نمی‌کردم این همه آرزو داشته باشم.
دروغ چرا گاهی متوقف شده به فکر فرو می‌رفتم که دیگر چه می‌خواهم، انگار تا آدم ننویسد یاد دلش نمیفتد که چه می‌خواهد.
نوشتم؛ برخی آرزوهایم به ظاهر بزرگ بود، برخی خیلی بزرگتر و برخی همینجا کنار دستم و فقط کمی همت و تلاش می‌خواست.
با نوشتن آرزوها رفته رفته خندِ لبخندم بیشتر می‌شد و چشمانم پر از برق و این یعنی امید.
همان که به زندگی وا می‌داردمان.
امید و آرزو، ابزارهای خوبی هستند برای زندگی، برای اینکه سختی را تحمل کنیم و داوطلبانه تن به تلاش دهیم.
گاهی آرزوهایمان نیاز به تلاش نه، نیاز به باور قوی دارند.
گاهی دور از تحقق به نظر می‌رسند اما وقتی به آرزوهای قبل‌تر که روزی بزرگ بودند و حالا محقق شده‌اند نگاهی می‌اندازیم، می‌بینیم که در دنیای خدا غیر ممکن وجود ندارد و موضوع تصور روشن است و حس ملموس که درصد تحقق را به طور صعودی می‌افزایند.
دینا همه انرژی است و تخیل و آروزهایمان هم انرژی و در دنیا شناور.
از آن‌جایی که انرژی از بین نمی‌رود و از حالتی به حالت دیگر در میاید، پس خیالمان تخت که یا محقق می‌شوند و یا به قول رضا صادقی یک طوری میشه دیگه و بلاتکلیف نمی‌مانند، نهایتا اگر محقق نشدند، می‌روند یک گوشه کز می‌کنند و به عدم تحققشان بیشتر می‌اندیشند و می‌شوند یک فکر جدید ، جواب سوالی و یا درسی و دوباره از توی ذهنمان سر درمیاورند.
اما آرزوهایمان در دنیای اثیری وقتی به جریان میفتند و از کنار هم رد می‌شوند؛
گاهی به هم سلام می‌کنند،
گاهی به هم لبخند زده، حتی چشمک می‌زنند
و گاه حتی عاشق هم شده ازدواج کرده، بچه‌آرزو به دنیا میاورند و همزمان با ازدواج آنها، گردش روزگار هم من و تو را در کنار هم قرار داده، یکجا صاحب سه آرزوی محقق شده‌ی زیبا می‌شویم.
اما می‌شود که گاهی آرزوهایمان بی‌تفاوت از کنار هم رد شوند،
یا گاهی برای هم دهن‌کجی کنند،
اما بدترین قسمت آنجاست که برای هم چنگ و دندان نشان می‌دهند؛
جایی که آرزوهایمان دشمن هم می‌شوند؛
مثل اینکه، من آرزو کنم سر به تن کسی نباشد و تو آرزو کنی حال آن آدم همیشه خوب باشد.
اما خوب است که آرزویهایمان خوب و مثبت باشند؛
چون آرزوهای خوب هیچ آسیبی به هم نمی‌رسانند و حتی آرزوی تحقق زودتر برای هم آرزو می‌کنند و این به نفع هر دوی ماست!
نی_نوا
۳ دی ۳
ادامه_نویسی
تاملانه
@neynava_nevesht
آخرین دیدگاه‌ها