یک روزِ حقیقی

روزی که حقیقتا شروع شود و به طور حقیقی ادامه یابد، نتایج درخشانی در پی دارد.
[دوباره بخون]

و به قول حضرت حافظ:
و آن مِی که در آن‌جاست، حقیقت نه مجاز است

البته جناب حافظ در آن زمان با فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی مثل ما سر و کار نداشتند که اگر داشتند الان حافظ یک نفر دیگر بود و به جای دیوان هم فقط یک گوشی ازشان به یادگار می‌ماند که آن هم به خاطر محتواهای مورددار، دارای چند گذر واژه امنیتی و چهره و اثرِانگشت بود، اما مطلب این است که حقیقت، آن زمان هم از مجاز سَرتر بوده!

برگردیم پای نکته توسعه‌فردی‌گرایانه‌مان؛
کافیست امتحان کنید، با گوشی مثل ابزار دهه ۷۰ ۸۰ برخورد کنید، زمانی که جز پیامک و تماس تلفنی کاری از دستش برنمیامد.

کارهایتان را طبق برنامه انجام دهید و اگر نیاز به استفاده از فضای مجازی داشتید، صرفا آنرا انجام دهید و به طور اکید از هر گونه ارتباط با شبکه‌ی اجتماعی دوری کنید و در صورت امکان از سیستم یا لپ‌تاپ استفاده کنید.
[حواستان به وسوسه‌های رنگارنگ ذهنتان باشد، همگی بی‌برو برگرد چشمشان ستاره دارد، حتی او که جنبه‌ی اخلاقیتان را قلقلک می‌دهد که به دوستت پیامی بده و خوشحالش کن.]

می‌توانید برای این امر حتی بخش تمرکز گوشی را فعال کنید و همه شبکه‌های مجازی را غیرفعال کنید.

🎋زمان پر از خیر و برکت، در همین خلاصه می‌شود:

تا وقتی کاراتو انجام ندادی از همون اولِ اول صبح، فک کن گوشی نداری و بعدِ انجام کارهاتم فک کن گوشی دوستته و باید سر یه ساعت مشخص و محدود پسش بدی.
اینجوری دیگه گِرا دستش[فضای مجازی] ندادی و کلی از کارای سختتو انجام دادی و تازه بازم وقت داری!

نی_نوا

۱۹ بهمن/۳

توسعه_فردی

@neynava_nevesht