دشمن خویش و رفیق دیگرون!
ما اغلب رفقای خوب و بامرامی برای دوستامون هستیم اما برای خودمون به هیچ‌وجه.
اگه لحظه‌ی درد و رنج یه دوست، دلداریش میدیم، دستشو می‌گیریم، مهربون میشیم؛
برا خودمون، آیه‌ی یاس میشیم و مایه‌ی عذاب، یه قسی القلب به تمام معنا.
گاهی برای داغون کردن خودمون بیشتر از یه دشمن، سنگ تموم می‌ذاریم، اونجا که خودمونو می‌کوبیم، ناامید می‌کنیم، تحقیر می‌کنیم، پشت پا می‌زنیم، شکستامونومی‌بینیم و چشم رو تلاش و موفقیتهامون می‌بندیم.
خلاصه که آی خودمی که این همه بلدی برا دیگرون رفیق خوب و مهربون باشی، مرام داشته باش؛ با خودتم خوب و مهربون باش!
نی نوا
۱۸ فروردین/۴
توسعه فردی
@neynava_nevesht
آخرین دیدگاه‌ها