متن های پر سر و صدا و یک چالش

یکی از چاشنی‌های خوش‌خوان کردن متن در نویسندگی، بیان صوت اجسام و موضوعات در آن است که به این وسیله حس شنوایی مخاطب درگیر می شود؛ در این حالت است که تجسم متن برای خواننده بهتر و ملموس تر شده، اصطلاحن ارتباط بهتری با آن برقرار می‌کند.

مثلن:

هوهوی باد

صدای بلیپ بلیپ صفحه کلید گوشی در هنگام تایپ

صدای تاق تاق دگمه های صفحه کلید سیستمی کهن

صدای وَپ وَپ ورق زدن صفحه های یک کتاب
(البته اگر ورق ‌زن اعصابش آرام باشد و عجله نداشته باشد😐)

در حقیقت می‌بینیم که گاه تشخیص برخی صداها آسان نیست و همین موضوع  می تواند چالش جذابی بسازد.

اما چالشی که میتوان در نظر گرفت این است که کمی گوشمان را تیز کنیم و به صدای اجسام و رویدادهای مختلف اطراف بیش از قبل دقت کرده، سعی کنیم صدایشان را به شکل متن درآوریم.

می تواند تجربه خوب و جالبی باشد، خصوصن برای صداهای جدیدی که نشنیده‌ایم و یا تا به حال توجه نکرده‌ایم.

یک تمرین کوچک همین الان یکهویی:😄

مثلن اگر دندان خرابی داشته باشید و یکبار گذرتان به دندانپزشکی افتاده باشد، حتمن صدای مته دنداپزشکی را به یاد دارید.
حالا اگر بخواهید صدایش را به شکل کلمه دربیاورید چه شکلی می‌شود؟

قبل از اینکه صدای اکتشافی مرا ببینید، خودتان سعی کنید شبیه سازی کرده، صدا را به کلمه ترجمه کنید و بعد با یافته من مقایسه کنید.

این احتمال وجود دارد که کلماتمان برای برخی صداها متفاوت باشد، اما باز هم جالب است و به امتحانش می ارزد.

اما جواب من :

ایییییییو با صدای زیر و با تلفظ خفیف و میرای واو برای مته کوچک که تراش‌های جزئی رو دندان ایجاد می‌کند و ایییییییییییییو با صدای عمیق بم و وحشتناک و تلفظ خفیف و میرای واو برای مته دوم که حفاری‌های عمقی ایجاد می‌کند.

این مته دوم آنقدر کارش جدی است و شوخی ندارد که جمجمه و شقیقه‌ها به لرزه می‌افتند.

آدم یاد این مته‌های دریل بتن‌کَنِ آسفالت با آن صدای گوش‌خراش و متصدیان مظلومش می‌افتد.

چالش :

هر روز حداقل یک صدا به مجموعه صداهای متنی‌مان بیفزاییم.