داشتم به پادکست تاریخ با ۵ تا t به روایت‌گری جذاب و دلنشین راوی خلاقی به نام آقای بنیامین اسدی گوش می‌دادم که رسیدیم به قسمت ۱۶ که همزمان با روایت از تاریخ ایران به رخدادهای پیرامون نیز می‌پرداخت که توصیه می کنم حتمن حتمن بشنوید.

نام سولون را اولین بار می‌شنیدم.

شاعر و خردمندی که مردم یونان از او به نام یکی از حکمت‌های هفتگانه خود یاد می‌کنند.

سولون کسی بود که برای اولین بار دموکراسی را به مردم هدیه کرد.

او حق انتخاب به مردم داد و بسیاری از قوانین بیدادگرانه را ملغی و قانون‌های متعادلی وضع کرد.

بنا بر روایت‌های کهن شعار “در هیچ کار افراط مکن” که بر معبد آپولون در دلفی نقش بسته از اوست.

از سولون پرسیدند:

آیا قوانینی که برای مردم آتن آوردی بهترین قوانین است؟

و سولون در جواب گفت: نه اما بهترین قوانینی بود که می توانستند بپذیرند!

او در جواب اینکه حکومت چه موقعی استوار می‌شود گفت:

زمانی که مردم از فرمانروایان خود اطاعت کنند و فرمانروایان هم از قانون.

سولون پس از ۲۲ سال در رأس قدرت و حکومت بودن، خودخواسته از مقام دست می‌کشد و از دیوانیان قول می‌گیرد که تا ۱۰ سال قوانینی که او وضع کرده بی هیچ تغییری در آتن اجرا شود.

در حقیقیت او یکی از اولین پادشاهان و قدرتمندانی است که شیفته قدرت نشد و آنرا واگذار کرد و با توجه به خرد و نیک خویی او این تصور درست‌تر است که او صرفن برای ایجاد اصلاحات و بهتر کردن زندگانی مردم آتن آمده بود نه به قدرت رسیدن.

نظر سولون درباره سعادتمندی:

سعادت در جریان زمان پایدار نمی‌ماند و آینده نامعلوم با امکانات گوناگون در راه است.

ما کسی را سعادتمند نمی‌نامیم مگر آنکه خدایان، سعادت او را تا آخرین روز حیات برقرار بدارند.
سعادتمند دانستن کسی که در نیمه راه زندگی و در میان مخاطرات است، همانند قهرمان شمردن کشتی‌گیری است که هنوز از میدان بیرون نیامده، که درست و مسلم نیست.