گاه یک جمله بهتر از یک مسکن قوی عمل می‌کند، بی هیچ عارضه و در کمترین زمان ممکن.
مرهم جمله‌ها کم نیستند:
◊ ته همه چی خوبه اگه نیست، پس تهش نیست.
◊ خدایی که تا حالا دستتو گرفته، بازم دستتو می‌گیره.
◊ بسپر به خودش، یه جوری برات می‌سازه که انگشت به دهن می‌مونی.
◊مگه میشه تنهات بذاره.
◊ وقتی خودش هست غمت نباشه.
◊ هیشکیم ندونه و نبینه خدا که می‌دونه و می‌بینه.
◊ اگه شد خیره اگرم نشد بازم خیره.
گاه یک نگاه کافیست تا تمام غمها از آینه قلب رخت بربندند:
نگاه مهربان مادر
نگاه عاشقانه همسر
نگاه پر امید فرزند
گاه یک آغوش مهربان کافیست تا یخِ غم را در وجودت آب کند:
آغوش مادر، پدر و عزیزی که قلبش با قلبت میزان است.
اما این گاه‌ها چقدر گاه دست نیافتنی اند… 🙁
4 پاسخ
خیلی وقت‌ها این گاه‌ها نیروی ادامه دادن رو به ما می‌دن و کمک می‌کنن سر‌پا بایستیم
بله عهدیه جان
و نبودنشون خیلی حس میشه
واقعن هم همینطوره گاهی به وقت تنهایی و ناامیدی انگار هیچ آغوشی نیست هیچ جمله ای نیست که ارومت کنه جز یک جمله که تو تمام این سال ها منو نجات داده. الا به ذکر الله تطمئن القلوب. همیشه هر وقت خیلی مستصل و درمانده شدم به دلم افتاده و بعد با خوندن آیه های قران آرامش پیدا کردم. امیدوارم که همیشه قلبت اروم باشه عزیزم
ممنونم لیلون جان
واقعن بعضی وقتا هیچی نمی تونه آرومت کنه
منم این موقعها انقدر با خدا حرف میزنم تا خودش کمک کنه که چی کار کنم و همیشه وقتی شروع کردم به حرف زدن سبک شدم و آرامش رو حس کردم
واقعن این جمله کاملن درسته