سوال من کیستم، سوالی است با بی‌نهایت جواب.

منظور از من عمومن هویتی است که براساس پندار، کردار و گفتار به صورت کنش یا واکنش هر روزه در حال ساخته شدن است.

به اندازه همه ما انسانها این سوال دارای جوابهای متنوعی است و علاوه بر آن همه ما من‌های متغیر در گذر زمان نیز هستیم.
اما در حالت کلی صرف نظر از پاسخ‌های اختصاصی گوناگون، می توان به مقیاسی جهت بررسی رشد این من پرداخت.

مثلن:

منِ امروز با منِ دیروز یک شب تا صبح، یک خواب و بیدار، تجربه ۲۴ ساعت زندگی درونی و بیرونی مختلف فرق دارد.

منِ امروز اگر از ۲۴ ساعت زندگی پیش‌رویش، درس جدید یا مرور بهتری از دروس قبلی نداشته باشد و زندگی امروزش نسخه کپی شده دیروز باشد، یک روز پر از درس را از کف داده و از منِ دیروزش عقب‌تر مانده است یعنی:

منِ امروز < منِ دیروز.

اما اگر من امروز از فرصت جاری حتی یک درس جدید یاد گرفته و یا از مرور دروس قبلی به یک نتیجه عملی ارتقا دهنده‌ای و لو در قد و قواره هایی کوچک رسیده باشد، از منِ دیروز رشد یافته تر است و نتیجه می‌شود:

منِ امروز > منِ دیروز.

آگاهی از وضعیت منِ هر روزه، در مرور جزئیات زندگی زیست شده است و بررسی فکر، رفتار و گفتار، در مواجهه با رخداد و شرایط گوناگون و بدور از قضاوتِ جانب دارانه‌.

به هر میزان کنش و واکنش هایمان بهتر و سنجیده تر باشد، ارزش منِ امروز از منِ دیروز بیشتر شده است.

هر لحظه از زندگی درس است و ما چه بخواهیم چه نخواهیم سر کلاس درس هستیم اما نکته این است که آیا حواسمان به درس هست یا فقط در حال وقت گذرانی هستیم؟

برای شاگرد ممتاز شدن باید با این پیش زمینه ذهنی در هر لحظه از کلاس حاضر باشیم که آیا درس جدیدی در حال تدریس است یا درسی در حال تکرار و با تمام وجود آنرا دریابیم و به کار بندیم.