امروز داشتم به این فکر می‌کردم که چقدر عالیه که خدا خیلی از آرزوها رو به‌ وقتش برآورده می‌کنه.
نه از این حیث که دوست داره بچزونتت.
بلکه برای اینکه از اون تب و تابه بیفتی.

برای اینکه میخواد نشونت بده این آرزو، اونقدرام که فکر می‌کردی بزرگ نبودا.
خیلی کوچولو بود.

دیدی الان بهش رسیدی، خیلیم شق القمر نبود، خیلیم ذوق زده نشدی.

انگار خدا میخواد اینو بدونیم که میشه آرزوهای خیلی بزرگتری داشت و با رسیدن به اونها خیلی هم قند تو دلمون آب نشه، چون از این بیشتر و بهتر هم میتونه اتفاق بیفته.

خدا می‌خواد با گذشت زمون اینو بگه، که اون آرزویی که داشتی، اون برحه برات خیلی بزرگ و خواستنی بود، چون تو کوچولو بودی، ظرف آرزوتم کوچولو بود.
اما با سررسید زمان مناسب، الان که بزرگ شدی، اون کوچولو بودن کاسه آرزوت رو می‌تونی قشنگ ببینی.
دیگه برای اون آرزو ذوق‌مرگ نمیشی.

و همه این سیاست‌ها برای اینه که ما هر لحظه ظرف آرزومونو بزرگتر کنیم تا به جایی برسیم که آرزومون بشه.
خودِ خودش.

بزرگ و همیشه محقق.

۲۶ مهر هزار و چهارصد و دو
✍️ نی‌نوا