تو آرام خواهی مرد

تو آرام آرام خواهی مرد

اگر سفر نکنی، اگر مطالعه نکنی

اگر به نجوای زندگی گوش فرا ندهی

اگر قدر خود را ندانی

 

تو آرام آرام خواهی مرد

اگر بنده عادات خویش شوی

هر روز به مسیر قبلی قدم برداری

در روزمرگی خود تغییری ایجاد نکنی

یا با آنها که تو را نمی‌شناسند، صحبت نکنی

 

تو آرام خواهی مرد

اگر زندگی خود را تغییر ندهی، آن هنگام که از کار یا عشق خود راضی نیستی

اگر از اطمینان به عدم اطمینان خطر نکنی

اگر به دنبال رویاهایت نروی

و این اجازه را به خود ندهی که حتی یکبار در طول زندگی از فرمان عقل خویش فرار کنی

 

زندگی را امروز آغاز کن

امروز خطر کن

امروز کاری کن

نگذار آرام آرام بمیری

خوشحالی را فراموش نکن

 

پابلو نرودا

 

شعر زیبایی که امروز لابلای سر رسیدی قدیمی ظاهر شد.

اولین بار زمان مدرسه و کتاب ادبیات فارسی بود که دیده بودمش.

معلم گفت بخوانید و طوطی وار خواندیمش تا ورق را برگردانیم و برویم سراغ درس بعدی و روخوانی دیگر!

رهگذرانه، بی هیچ مکث و تأملی.

سالها گذشت، باز هم جایی در مقابل چشمم رخ نمود و این بار مکث کردم و به معنایش فکر کردم.

اما مکثی کوتاه بود با تأثیری گذرا.

امروز دوباره در یک سر رسید قدیمی به سراغم آمد!

حالا دیگر نه از خواندن طوطی وار خبری بود و نه مکثی برای تاملی کوتاه.

کلمات برایم زنده و پر احساس بودند

نفس می‌کشیدند

گویی پابلو در چشمانم خیره شده بود و داشت حرفهای قلبم را بلند بلند می‌خواند

کلمه و جملاتی از دل حادثه، زندگی

 

با خودم فکر می‌کنم اگر همان زمان مدرسه این شعر را به عمق دریافت امروز درک می‌کردم، چه می‌شد؟ اصلن امکانش بود؟

اگر معلممان این شعر را خود به خوبی دریافته بود و برایمان به زیبایی تمام معنا می‌کرد، در سرنوشت ما و خودش چه تاثیری داشت؟

آیا جز تجربه راهی به سوی دریافت واقعی هست؟

مفاهیم در گذر زمان و تجربه برایمان پر رنگ‌‌تر می‌شوند و گاه حیاتی.

به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط

8 پاسخ

  1. چه شعر زیبایی بود. تجربه و گذر زمان ارزش خیلی چیزها رو به مانشون میدن

  2. تو آرام آرام خواهی مرد اگر
    نوشته‌ای از خود به یادگار نگذاری که زنده‌ات بدارَد

    درود زهرا بالا
    زیبا بود
    اینم من اضافه کردم به شعر پابلونرودا

  3. تو آرام خواهی مرد …
    جالب اینجاست که وبلاگ نویسی
    به خودی خود
    همه چیزهای خوب این شعر نرودا رو در خودش داره
    و با همه چیزهای بد این شعر هم مقابله می‌کنه

    در مدرسه هم چیزهایی که به درد زندگی می‌خوره تدریس نمی‌شه
    از جمله چیزهای ساده‌ای مثل
    مثل شیوه مطالعه
    یادگیری عمیق
    کمک به کنترل استرس
    روابط صحیح اجتماعی
    و … و … که هزار غیره و غیره هم بنویسم بازم کمه.

    شعر زیبایی بود موفق باشید.

    1. درود بر شما جناب صفری
      عالی بود
      بله وبلاگ نویسی همه اینها رو داره

      موافقم مدرسه آنچه که در زندگی واقعی بهش نیاز داریم رو درس نمیده
      همه مواردی که گفتید درسته.
      در همین مورد آموزش ندادن روابط صحیح اجتماعی
      مثلن در بحث ارتباط زن و مرد که دو قطب سازنده یک جامعه هستند، هیچ آموزش درست و ارائه آگاهی وجود ندارد و از این رو شاهد افراط و تفریط در مواجهه با هم هستیم.
      و در حالیکه رکن اساسی هر جامعه ای خانواده است که تشکیل خانواده با پیوند این دو قطب شکل می گیرد.

      زنده باشید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *