می‌شود مفاهیم عالی و عمیق‌تر از چیزی باشد که در لحظه به ذهنمان می‌رسد.
خب بگذارید منظورم را با مثال بگویم.

مثلن وقتی کسی پیام انگیزه بخشی به شما داد می‌توانید به چند مورد درباره آن فکر کنید.
چون به هر رو شما درباره آن حس پیدا می‌کنید و حس به یک فکر وصل می‌شود و یا برعکس فکری حسی برایتان می‌سازد.
و این افکار و احساسات مختلف درباره آن پیام می‌تواند باشد:

1. میشه حسادت رو حتی توی پیامش دید.

2. حتمن خیلی از کارم خوشش اومده که اینطوری تعریف کرده.

3. به به ببین چقدر عالی بودم که این‌طور تشویقم کرده.

5. بهتره زیاد برای این پیاما تره خرد نکنم تا بدونن من چقدر آدم مهمی هستم و خیلی این پیام‌ها برام اهیمتی نداره.

6. خدایا ممنونم که پیام تبریکتو به بهانه تعریف دیگران بهم هدیه دادی.

7. خدایا ممنونم که داری نشون میدی که مسیرم درسته.

8. خدایا ممنونم که کمکم کردی تا این روز رو تجربه کنم.

9. خدایا ممنونم که داری تشویقم می‌کنی.

و …

یا مثلن در مواجهه با یک اتفاق بد

فرض کنید در کمال ناباوری کسی در حقتان بدی کرده باشد:

1. نمی بخشمش امیدوارم جز جگر بزنه.
چرا من؟ اون حق نداشت، این بی عدالتیه.

2. نشونش میدم، یه جوری حقشو کف دستش میذارم که دیگه هوس نکنه باهام این‌طوری رفتار کنه.

3. کجای کارم ایراد داشت که این اتفاق افتاد؟

4. نکنه این مکافات کار بد خودمه که قبلن مرتکب شدم؟

۵. این رفتار چه درسی می‌تونه برای من داشته باشه؟

۶. آیا این موضوع تلخ رو میشه به یک موضوع شیرین تبدیل کرد؟

اینکه در هر چیز به بُعد متعالی از داستان فکر کنیم، می‌تواند گام بزرگی برای ارتقای سطح فکر و احساسمان باشد.

هر یک از افکار و احساسات فوق باعث ایجاد رفتارهای متفاوتی می‌شوند که می‌توانند ما را ارتقا و یا تنزل دهند.

پس در لحظه باید به افکار و احساساتمان در مواجهه با موضوعات و رخدادهای مختلف آگاه باشیم و فکر و احساس تعالی بخش و سازنده را انتخاب کنیم.