استحاله‌ی حال

گاه برای استحاله‌ی حال، مرمت کاخ فروریخته‌ی امید، احیای تفکری میرا، بازگشت به مسیر رشد و بالندگی، به بیش از شرابه‌ی اشک و پشیمانی نيازمنديم.

باید بی‌هیچ شفقت و اغماضی پشت میز استیضاح و استنطاق نشست، منِ مجرم را به چهارطاق بست و از اریکه‌ی پوشالی غرور به زیر و از کنج بیغوله‌ی تحقیر بیرون کشید.

گاه تنها اعتراف قاطع است که چشمانِ خمار ادراک را می‌گشاید.

اقبال بزرگیست!
برپایی محکمه‌ای در مقابل خویشتنی مجرم با قاضی، بازپرس و وکیلی که همه از جنس خویشتنت هستند.

صدور حکم راستین و عادلانه تمام آن مهمی است که محکمه باید بر آن اهتمام ورزد تا منِ خطاکار به راه رستگاری هدایت گردد و استحاله‌ای نیک رخ دهد.
که در این میانه است که سران محکمه سربلند و اعتبار عدالت درونی قوام می‌یابد.

نی نوا

۲۳ فروردین/۴

کلمه بازی/ تاملانه

@neynava_nevesht