با دیدن شیر‌ِآب باز مانده، اعصابش ریخت به هم.تصور اینکه یک شب تا صبح، نعمت خدا به هدر رفته، آن هم نعمتی که در این روزهای گرم تابستان بیشتر

جا برای پارک ماشین نبود و اسنپ گرفتیم.مردی حدودن ۵۵ ساله با صورت کشیده و مهربان سوار بر پرایدی سفید از راه رسید. طبیعیش این بود که راننده، از

گاه فاصله خندیدن از ته قلب و سجده شکر از مخمصه‌ای مشقت‌بار و اشک اندوه، می‌شود یک رفت و برگشتِ کوتاه خورشید برای خوردن آب از يخچال شب. گاه

زندگی پر از تلاش برای خنداندن عزیزانی‌ است که توقعشان، یک لبخند کوچکِ با توجه است و ما بی‌توجه به آن در حال ساختن فردایی زیبا برای نشاندن لبخندی