یکی از موضوعات اخلاقی که از نظر روان شناسی نیز مورد تایید و تاکید قرار گرفته است و مشاوران و مربیان انگیزشی داد از آن سر می دهند، شکر گزاری است.

در مهارتهای توسعه فردی نیز این مطلب عنوان شد که شکرگزاری سبب مثبت اندیشی، ایجاد احساس بهتر نسبت به خود و همینطور بهره گیری بیشتر از امکانات موجود میشود.

اما شکر گزاری دقیقن به چه معناست؟

بگذارید مثل همیشه برویم سراغ مثال، معلمی ساده و مهربان برای یادگیری

(مثال به نظرم معلمی است که با لباس راحتی آمده سر کلاس و همه اش لبخند بر لب دارد.)

فرض کنید که عزیزی برایتان شیرینی گرفته باشد و شما از دیدنش خوشحال شوید.

خب تشکر خود را از این هدیه چگونه به او نشان می دهید؟

1- چشمانتان برق میزند،  با غلظت تمام می گویید خیلی ممنونم عزیزم . غافلگیر شدم و یا هر لفظ پر هیجان دیگری

2- او را در آغوش میگیرید،می بوسید و تشکر میکنید.

3- یک ممنون خشک میگویید و به سراغ کارهای خودتان میروید. ( عمرن دیگر این عزیز بخواهد هدیه ای برایتان بگیرد.)

4- شروع به خوردن شیرینی میکنید و آنرا به آرامی مزه مزه میکنید و میزان لذت خود را با تکان دادن سر و لبخند و بستن چشمانتان و رفتن به دنیای مزه ها نشان میدهید. ( البته امیدوارم عزیزتان شیرین خوبی برایتان گرفته باشد و شما را به تظاهر کردن وا ندارد.)

5- مدتهاست که شیرین نخورده اید و با شیرینی مثل یک لقمه غذایی که قرار است به محض رسیدن به معده جان دوباره بگیرید، رفتار میکنید و بدون اینکه دهانتان بویی از مزه آن شیرین ببرد، قورتش میدهید و توپ را میندازید در زمین معده و بعد هم بی آنکه عین خیالتان باشد به ادامه زندگی بپردازید.

و …

خب شما از کدام یک از این واکنشهای سپاسگزاری خوشتان آمد؟

همواره این نکته را به یاد داریم که هر چه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند.

تشکری که صادقانه و از عمق قلبمان باشد تشکر واقعی و ارزشمند است و گرنه که لفظ ممنون و متشکرم رایج ترین الفاظی است که دیگر شاخکهای احساسی کسی را تحریک نمیکند. ( شاخک به جای سنسور)

حالا نعمتها و هدایای خدا را نسبت به خودمان به یاد بیاورید که ما در مقابل چه واکنشی نشان میدهیم؟

ما میوه و غذا را با سرعت بی سابقه ای در حالیکه یا گوشی دستمان است یا فکرمان درگیر یا چشممان به تلویزیون فرو رفته راهی معده میکنیم بدون اینکه در گذرگاه کشف مزه و طعم چیزی از آن احساس کرده و یا لذت ببریم.

از کنار مناظر زیبای گلها و درختان بدون  هیچ توجهی عبور میکنیم.

هر روز چند پارچ آب میخوریم بدون اینکه بعد از رفع تشنگی با همان شتابی که آب را با ولع بلعدیم، خدا را شکر کنیم.

آسمان ، خورشید، ابر، پرندگان، هوایی که نفس میکشیم، سلامتی،نعمتهای بیشماری که در اطرافمان به وفورهست، تمام آرزوهایی که حالا دیگر محقق شده   و … چرا آنها را نمیبینیم، درباره شان تامل نمیکنیم؟ چرا آنطور که باید از آنها لذت نمی بریم؟

گاهی همین لذت بی واسطه و صادقانه یک تشکر واقعی و ارزنده است.

برویم سراغ همان شیرینی که معلوم نیست تا حالا تهش را در آورده اید یا نه.

حتی اگر شما لفظ تشکر را به کار نبرید و لی همان شیرینی را با مکث و تامل بخورید و لبخند رضایت بر لبتان بنشیند آیا این خودش یک تشکر دلچسب نیست؟

شکر گزاری این نیست که مثل یک ربات بنشینیم و با کلماتی عاری از احساس  و تامل نعمات و دارایی هایی که داریم را بشماریم و بعد بگوییم خدایا شکرت. ( مثلن در حال انجام تمرین شکرگزاری هستیم.)

شکر گزاری یعنی اینکه به وجد بیایی . یعنی انقدر حس خوبی داشته باشی که بخواهی آن اهدا کننده هدیه را در آغوش بگیری تا عمق حال خوبت را درک کند.

شکر گزاری یعنی توجه به هدیه ای که تقدیم شده.

شکر گزاری یعنی زیباترین شکل از بهره مندی از یک هدیه

فکرش را بکنید زندگیمان سرشار از نعمت و هدیه نیست؟

اصلن همنیکه هر روز میتوانی عزیزانت، پدر،مادر، همسر و فرزندانت را ببینی، این هدیه را نمیشود با هیچ چیزی عوض کرد.شکر این نعمت چیست؟

یا بیدار شدن دوباره از خواب، هدیه زندگی مجدد به تو ارزانی میشود، شکر این دوباره بودن چیست؟

خوردن و نوشیدن انواع نوشیدنیها و خوراکیهای دلچسب، چگونه میتوان شکر و رضایت قلبی خود را از این نعمتها نشان داد؟

توانمندیهایی که باعث میشود چیزی خلق کنیم، هنری بیافرینیم، مشکلی حل کنیم، خدمتی عرضه کنیم و … و از وجود خود بوجد آییم .شکر این وجد را چگونه میتوان به انجام رساند؟

پیشنهاد به خودم و شما :

یک دفتر یادداشت برای شکر گزاری برداریم و هر روز یک نعمت را در آن بنویسیم و تا پایان روز علت شکرگزاری خود از آن نعمت را بنویسیم و در طول روز سعی کنیم آن نعمت را به تمامی درک و از آن حظ ببریم. بدون شتاب و انحرف افکار.