این مطلبِ مربوط به چند سال قبل، به چشمم خورد:
وزیر نیروی ژاپن بابت قطعی 20 دقیقه‌ای برق 20 دقیقه تعظیم عذرخواهی کرد.
چه حرکت بزرگی
این یعنی:
شرافت
احترام به حقوق و کرامت انسانها
مرام
انسانیت
و…
خوب است گاهی نگاهی به قد و قواره‌مان بیندازیم، ببینم درونش شرافت هست؟
ببینیم چقدر حرف خدا را باور کردیم که همگی دارای روح خداییم و به حقوق روح بغل دستیمان احترام گذاشتیم، حتی اگر ظاهر و فکرش، باب میلمان نبود؟
چقدر مرام داشتیم وقتی اشتباه کردیم، کوچک یا بزرگ پذیرفتیم و به خاطرش عذرخواهی کردیم و تاوان دادیم؟
انسانیت‌مان حتی با درج بیشترین ارفاق، نمره قبولی می‌گیرد؟
حدفاصلمان از جانوری که دغدغه زندگیش تامین حیات خویش و حفظ قدرت است ولو با از میان بردن همنوعانش، چقدر است؟
.
انسانیت صدای وجدان است، فارغ از هر دین و مسلکی.
دریایی کوچک از روح خدا که در کوزه سفالین تن آرام گشته.
حواسمان باشد، گاه گاهی نگاهی به این دریا بیندازیم.
شاید مدتهاست مرداب خموشی شده باشد و از آن دریای پاک و وسیع چیزی جز یک توهم باقی نمانده.
کوزه سفالی روزی خواهد شکست، دریا را باید، دریافت.
۲۷ شهریور هزار و چهارصد و دو
✍️ نی‌نوا
2 پاسخ
وای باورم نمیشه. چه اقدام عجیبی!دمش گرم.
واقعا چند نفرمون میتونیم همینقدر خالصانه از دیگری برای اشتباهمون عذر بخوایم؟! من که در توانم نیست. همیشه عذرخواهی‌هام زبانی بوده.
ولی بیست دقیقه تعظیم بنظرم نمیتونه شواف باشه.
شواف؟ درست گفتم؟😅
چه جمله قشنگی گفتی سپیده
دقیقن چند نفرمون میتونیم همینقدر خالصانه عذرخواهی کنیم واسه اشتباهمون.
درسته شواف
احتمال دیسک کمر در راهه.