معلمی به نامِ روزگار بندگسیخته می‌خواندنش؛شاید چون بلندبلند حرف می‌زد، بیش از حد شادکام بود و به گاه خنده صیحه‌ای می‌کشید.خنده‌های هِرّو کِر‌ دار افسارگسیخته‌‌‌ای که کسی نمی‌توانست در

رویای نجات‌بخش، توهم یا دژاوو؟ جاده رفته رفته لغزنده‌تر می‌شود. “سجاد، وضع جاده داره وخیم‌تر میشه.می‌خوای برگردیم.” “برگردیم؟شوخی می‌کنی؟من بدتر از اینا رو پشت سر گذاشتم.گرگ بیابون، بلده چطور

حواسمون به میم‌هایی که دیگران ندارن، باشه! اولین بار نبود که این کلمات را می‌شنید:دخترمپسرم؛اما این بار لحنِ گوینده نیشتری در دلِ خود داشت.لحن مفتخرانه و لبریز از شادی.طنینی

عاشق یا معشوق؟ اگه میون عاشق و معشوقی قرار بود یکی رو انتخاب کنی کدوم رو ترجیح می‌دادی؟ شاید بگی:سوال مزخرفیه، الان چیزی به نام عشق وجود نداره و

گروه فوقِ سرّی کهیری‌‌ها! دلشور به جانم افتاده بود.مینا گفت که نباید بترسم.همه چیز تحت کنترل است.خود این ‌جمله تشویشم را بیشتر می‌کرد.مگر قرار بود چه اتفاقی بیفتد که