به آسمان چشم ندوزیم!
شما هم هر وقت دعا می‌کنید، بالا یا آسمان را نگاه می‌کنید؟
مگر نه اینکه خدا از رگ گردن نزدیک‌تر است، مگر نه اینکه روحمان خدایی است و این روح الهی جسم و جانمان را در برگرفته؟
پس ما دنبال کدامین خدا در آسمانیم؟
این نگاه ناخودآگاه ما به بالا بلندی‌ها برای رساندن حرفمان به خدا، درست همان نقطه‌ای ایست که وقت ارتکاب گناه و اشتباه، خدا را متصور می‌شویم .
یعنی خدا را همانقدر برای استجابت دعایمان دور می‌بینیم که برای دیدن گناهمان.
و این نگاه، نشانگر تصور دور و جدا بودن ما از خداست.
تصوری تحقیرآمیز از خود.
شاید به نظر بیاید که چون مقام خدا را والاتر می‌دانیم به آسمان چشم می‌دوزیم، اما ما نیاز به صمیمیت بیشتر با خدا داریم، خدایی که نزدیکترین به ماست.
این بار هنگام دعا و گناه، چشمانمان را ببندیم و نظری به درون بیندازیم تا خدا را درست همان جایی که هست ببینیم.
۶ بهمن ۱۴۰۲
✍️ نی‌نوا
آخرین دیدگاه‌ها