2 پاسخ

1. پدر‌ها سال آینده 25 درصد شرمنده‌تر می‌شوند!
   این روز‌ها که در پرتوِ انوار کعبه تابِ علوی، به نامِ مبارکِ حضرتِ پدر هم عنوان یافته است، حق است به تکریم پدر قلم بزنیم هم پدرانِ معنوی و هم پدرانی که نسبِ‌مان را نسل به نسل به حضرت آدم می‌رسانند. فرزندان اگر یوسفِ مصری هم شده باشند، باز باید “پدر را بازپرس”ند و حقِ “مهرِ فرزندی” به جای آورند. حُکمِ ادب و اخلاق چنین است. هرکس با تکریم پدر بدان گرن نهد، سرفراز خواهد شد. سرفرازی مسئولانِ محترم هم در این است که نگذارند پدری در برابر فرزند خود، به خجالت سر فرود آورد. حالِ امروز پدران، کارنامه امروز مسئولان است. آنچه بر ما می‌رود، به عدد تبدیل و در کارنامه حضرات به عنوانِ نمره ثبت می‌شود. همه مان می‌دانیم پدران را -امروزه – حال چون است و این هم درست بسته به حساب جیب شان است که رقمِ داشته شان چند است. آن چون و این چند باعث می‌شود گاه با متولیان امور به “چند و چون” بپردازیم. بگوییم و بنویسیم بسیاری از پدران چون نمی‌توانند احتیاجات عادی فرزندان خود را بر طرف کنند، شرم نمی‌گذارد با آنان چشم در چشم شوند. لبخند بماند برای روزهایی که چشم بتواند چشم را ببیند. متاسفانه آن روز هم انگار نزدیک نیست. وقتی قرار است در سال آینده حقوق‌ها 20 درصد افزایش پیدا کنند و تورم از همین حالا پله 45 درصد را نشان کرده است، دستِ پدران حداقل 25 درصد از امروز خالی‌تر خواهد بود. اگر امروز نمی‌توانند چیزی را بخزند، سالِ پیش رو، 25 درصد هم بر نتوانسته‌هاشان افزوده خواهد شد. پدری هم که نتواند آنچه نیاز فرزندان است را برآورده کند، در نگاه آنان ناتوان خواهد نمود. ناتوان هم کوچک می‌شود. در جامعه‌ای که پدران کوچک شوند، راهِ بزرگی بن بست خواهد شد. پدران که بشکنند، خیلی از حریم‌ها و حرمت‌ها خواهد شکست. از جماعتی که دیگر قهرمانِ خانه و خانواده خود نیستند نمی‌توان انتظار قهرمانی داشت چه رسد به پهلوانی.پدرانی که به هر دلیل نتوانند برج و باروی خانه و خانواده خود را حفظ کنند در حراست از برج و باروی وطن هم کم خواهند آورد. پدرانی که عزت‌شان در نگاه زن و فرزند کاهشی شود، در جامعه هم افزایشی نخواهد شد. اگر متولیان محترم امور خواهان حراست از کیان مُلک و ملت و عزت انقلابی هستند – که به قاعده باید چنین باشد – باید همه توان خود را بگذارند برای تمشیت امور. بکوشند قدرتِ خرید مردم این همه از تورم عقب نماند که باعث تخریبِ عزت‌شان شود. کلمات در شرحِ حال دارد به تلخی می‌زند. پس تمام می‌کنم که برای امروز و فردای‌مان به شیرین کامی نیاز داریم. همت در این عرصه انقلابی‌ترین کاری است که همه‌مان باید به انجام رسانیم.

   پاسخ

   1. درودها جناب رحیمی
      سپاس برای این نگاه زیبا و دلسوزانه
      حقایق تلخی که هست و نمی‌بینیم یا دوست نداریم ببینیم!
      این جمله‌تان را باید با طلا نوشت:
      حال امروز پدران، کارنامه امروز مسئولان است.
      جیب‌های خالی و سفره‌های کوچک.

      اگر مصداق این جمله حضرت علی بودیم، دنیا، جامعه‌ی ما و زندگی تک تکمان گلستان می‌شد:
      هر چه برای خود می‌پسندی برای دیگران هم بپسند و …
      و ما فرسنگها با این مفهوم فاصله داریم…

      مسئولیت هر یک از ما تلاش لازم برای انجام درستِ وظیفه‌‌ی کوچک یا بزرگیست که بر دوش داریم و آن‌گاه که نمی‌توانیم و شایسته‌ی آن نیستیم، شرافتمندانه‌ترین کار، باز کردن راه برای کاربلدان است تا بتوانند مسئولیتی که در قِبَل آن سرنوشت دیگران قرار است رقم بخورد، را به خوبی به انجام برسانند.
      و متأسفانه ما با این مفهوم بیگانه‌ایم…

      سفارشات حضرت علی به مالک‌اشتر برای انتقادپذیری در نهج‌البلاغه درس بزرگی است.
      انتقاد باعث رشد و ارتقا می‌شود، باعث مرتفع ساختن کم و کاستی‌ها می‌شود اما این مفهوم هم مفهوم غریب جامعه است.

      جناب رحیمی، حرف زیاد است اما آنکه البته به جایی نرسد فریاد است…

      این مطلب نیز گوشه‌ای از تلخی و غم جامعه ماست:

      https://zahrazamanlou.ir/4736/%d8%ac%d8%a7%db%8c-%d8%ae%d8%a7%d9%84%db%8c/

      پاسخ