گاه بحران بزرگتر از مشکل، این است که ما در حرکتی شهادت‌طلبانه، سعی طاقت‌فرسایی در تنهایی به دوش کشیدن یک مشکل داریم تا به هر طریق ممکن ولو تکه‌تکه شدنمان آنرا به سر منزل رفع و رجوع برسانیم تا مبادا در دل عزیزی آبی تکان بخورد و ناراحت شود.
و این دقیقن مرکز انهدامی است که اغلب موارد بعد از مدت بسیار کوتاهی صدای انفجار مهیبش به گوش می رسد.
و آن چیزی نیست جز ترکیدن بغض یک خویشتن‌داری بزرگِ افراطی و تنهایی عمیق.
گاه، تنها با در میان گذاشتن یک مشکل و سهیم کردن بار معنایی آن با دیگران، از شدت و غلظت موضوع کاسته می شود و افراد دیگر با نگاه از بیرون به مسأله، حتی راه‌حل‌های خوبی ارائه می‌کنند.
نکته اخلاقی:
سعی کنیم تا حد ممکن، از این حرکت‌های انتحاری اجتناب کنیم، چون ما اَبرانسان نیستیم و تاب و توان محدودی داریم.
۶ شهریور هزار و چهارصد و دو
✍️ نی‌نوا
آخرین دیدگاه‌ها