دو نعمتِ بزرگ زندگی

سلامتی و داشتن هدف ارزشمند؛ دو نعمت بزرگ زندگی

چندی است که در یکی از شبکه‌های مجازی، شاهد پست‌هایی هستم که فردی از بیماری و حس و حالش می‌گوید، اینکه صداهای زیادی در سرش می‌شنود.

کسی که در صحبت‌هایش مدام از عاطفه‌ای حرف می‌زند، عاطفه‌ای که می‌تواند آرامش کند اما نیست.

او از انزوا و خلوت خود لذت نمی‌برد.
اما هر چه هست یک نیاز او را به این کار واداشته.
او هدف محکمی که بتواند در زندگی سر پایش نگه‌دارد برای خود نیافته.

او برای آرام شدن، نیاز به شنیده شدن دارد و در دنیای مجازی، لایک، ویو و کامنت، احساسی از این دیده و شنیده شدن می‌دهد.

اما به راستی دیدن و شنیدن حقیقی کجا، بازخورد فضای مجازی کجا؟!

فکرش را بکنید همین دوست که تکه‌ای است از ما، اگر هدف قوی و انگیزه‌بخشی داشت و سلامتی هم همراهیش می‌کرد به راستی، اینچنین درگیر فضای مجازی و اشتراک حالش با مخاطبان می‌شد؟!

خواستم از لیست مخاطبانش کنار بکشم که با خود گفتم شاید تنها امید و تسکین‌دهنده‌ی او همین تعداد مخاطبان و ویوی پستهایش باشد.

از سویی پستهایش باعث می‌شود یادم بیاورم که نعمتهای زیادی برای شکرگزاری دارم که باید قدرشان را بدانم.

اما در این بین توجهم به هو اوپونو پونو که اخیرن درباره‌اش در حال مطالعه هستم هم جلب شد.
هو اوپونو پونو می‌گوید هر آنچه که با آن روبرو می‌شوی، مشکل و نقصانی است در مقابل درک شهودی و مانعی که ترا از پیش‌روی در تعالی وا می‌دارد.
تقصیر تو نیست اما تو باید مسئولیتش را بپذیری و برای پاکسازی تلاش کنی.

هر آنچه در زندگی با آن مواجه می‌شویم چه از طرف خود و چه دیگری، گره و مشکلی است که باید رفع و پاکسازی شود.

۱۰ دی هزار و چهارصد و دو

✍️ نی‌نوا