اوقاتش بدجور تلخ بود.تازه کارش را توی شرکت شروع کرده بود.کار خوبی که تازه دو ماهی می شد که مزه حقوقش را چشیده بود که زنگ زدند پدرزنش فوت

غم‌ها دارند از سر و کولت بالا می‌روند. دلت می‌گیرد، شروع می‌کنی به حرف زدن. می‌گویی: میدونم که شیرینی زندگی به همین تحمل‌کردناست، به همین از رو نرفتناست، اما

حس مادری را دارم که مدتهاست کودکش را ندیده. کودکی که شیطنت و شیرین ‌کاریش مادر را به وجد می‌آورد. تاریخ آخرین مطلب سایت ۲۸ تیرماه بود و از

شعر¹ بد می‌کنم اما … باز هم صدای چنگ می‌آید از درون نغمه جانکاه و تلخی به گوشم می‌رسد نوای چنگ، باز هم می‌کشد چنگی به دل باز حسرت

تصور صحنه‌ای که هر کس با آب و تاب تعریف می‌کرد همان‌قدر وحشتناک و منزجر کننده بود که ديدن واقعیش. گویی اینجا دیگر شنیدن وارد مرحله ديدن شده بود.

یکی از کارهایی که فکر کردن به آن حتی برایم مساوی بود با بلند شدن دود از سر، وزن و موسیقی شعر بود. منظورم عروض است، همین تَ تَ

چه کسی فکر می‌کرد روزی چنین اتفاقی بیفتد! تو هی بنویسی و بنویسی بدون اینکه ورق کم بیاوری و دغدغه‌ات تأمین قلم و کاغذ باشد. تازه این همه نوشتنها مساوی