یادداشتهای هر روزه

در این یادداشت میخواهم کمی از حس و حال انجام چالش برایتان بگویم.

امروز روز 117 ام از چالش 200 روز وبلاگ نویسی است.

و خدا را شکر که از روزی که به این چالش پیوستم تا به امروز پای نوشتن ماندم.

روزهایی بوده که هیچ انگیزه و یا ایده ای نداشتم که بخواهم درباره اش بنویسم.

دستهایم روی صفحه کلید مردد انتخاب حروف می ماندند تا جمله ای، بحثی ، ایده ای شکل گیرد، که اغلب بیش از 15 دقیقه طول نمی کشید که کم کم قطار کلمه و جمله سوت کشان روی صفحه ظاهر میشد.

احساس خوب و نابی است، به زمان حال می گویم چون هنوز هم هر روزه در حال تجربه این احساسات بکر هستم.

انگار که شمال غرب کشور و چشم به کوههای میشاب دوخته باشی و در آنی از زمان در جزیره کیش در کنار ساحل در حال نوشیدن آب پرتقال خنک و دلچسب باشی.

از ابر شروع میکنی به نوشتن و بعد از مدتی در کنار (ننه) مادر بزرگ مرحومت نشسته ای، آنهم در آن خانه قدیمی کاهگلی، که گویی تکه ای کوچک از بهشت بود که فرشته ها روی زمین جاگذاشته بودند.

بوی کاه گل، خنکای لذت بخش هوای جاری در حیاط و خانه که دستی به صورتت می کشید و پاکیزگی و مرتب بودن اسباب خانه که روح و جان آدم را جلا میداد.

میخواهی از یک موضوع درباره خودشناسی حرف بزنی، میبنی عه این را که قبلن به زبانی دیگر در یادداشتی آورده ای و همان چند خطی را که نوشته ای پاک میکنی و دستت را کاسه چانه میکنی و با ریز کردن چشمانت در حال چلاندن مغزت هستی تا بلکه چند قطره ایده روی این صفحه مانیتور چشم به راه، بچکد.

گاهی  چشمهایت را به در و دیوار و کتابها می دوزی تا از درون آنها  ایده بگوید دالی… امروز از من بنویس.

پیاده روی تقریبن هر روزه هم دیگر آن جنم های سابق را ندارد که تو را  ایده باران کند، معمولن ایده هایش همه قبلن نقره داغ نوشتن شده اند.

بعد میروی سراغ مشکلات، احساسات و اهداف و آرزوهایی که داری و از لابلای انبوده آنها سر کلاف یکی را میگیری و شروع میکنی به نوشتن که گاه جواب سوالهای خود را هم در حین نوشتن پیدا میکنی و این عالی است.

گاه میروی سراغ موضوعات روز ، تلخ کامیها، خوشیها و اتفاقاتی که برای خودت و یادیگران رخ داده

اما چیزی که هست و من بخاطرش خوشحالم این است که این چالش باعث شده به موضوعات با دیدی تازه و همه جانبه فکر کنم.

در هر رخداد و مساله ای به دنبال درس و نکته ای برای تامل بگردم.

همین در جستجوی ایده بودن هر روزه برای نوشتن باعث عمیق تر شدنم به موضوعات مختلف شده و این بسیار ارزشمند است.

و مزیت دیگر این نوشتن، تمرین هر روزه خوب نوشتن است که این خود تمرینی عالی است برای نویسندگی.

توصیه میکنم برای توسعه فردی، همین نوشتن یادداشت هر روزه را در برنامه روزانه خود قرار دهید.

قول میدهم از تغییر و پیشرفت خودتان ذوق زده شوید.

به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *