هوای ابری

هوا که ابری می‌شود، دلم آفتابی می‌شود به شوق دیدن‌ باران

هوا که ابری می‌شود کتری دلم غُل‌غُل می‌کند برای دم کردن یک فنجان شعرِ پر باران

هوا که ابری می‌شود، دلم پر می‌کشد برای بوسیدن گونه باران

هوا که ابری می‌شود، چشمم می‌شود خود، دریایی از باران

هوا که ابری می‌شود، پر می‌شود کاسه احساسم حتی بدون قطره‌ای باران

هوا که ابری می‌شود، دلم لک می‌زند برای شاپرک بودن به زیر بارش باران

راستی اینجا هوا ابریست، آیا می‌بارد آنجا باران؟

آنافورا

۲۲ شهریور هزار و چهارصد و دو
✍️ نی‌نوا